بسم الله الرحمن الرحیم
مولــــــایم !
از کوی و برزن ها میگذری ، شهر به شهر می روی و چون مروارید های اشک ، گرد غم از رخسارت می شوید نجوا میکنی : خدایا بنده های خطاکارات را به حق من مهدی ببخش
اما آقایــم در کجا باید دید رخسار زیبایت را ؟ به همه جا سر میزنم برای دیدارت ، قم ، جمکران، کربلـا و نجف ، حرم امامان ، مسجد کوفه ، مسجد سهله ، مدینه ، قبرستان بقیع ، و حرم پیامبر و هنگام احرام در مکه با خود میگوییم:
«لیت شعری این استقرت بک النوی بل ای ارض تقلک او ثری ابرضوی او غیرها ام ذی طوی »*
و ادامه دارد ...
پ.ن:
ای کاش میدانستم در کجا اقامت کرده ای ، در کدام سرزمین ماوی داری ، در زمین رضوی یا جز آن یا در دیار طوی
...
دلنوشته احرام در خانه خدا ان شا الله ادامه دارد ...
التماس دعا
