گریه نداشت. چشماش پر از اشک می شد، اما اشکش نمی ریخت ؛ جاری نمی شد. خودش را خیلی نگه می داشت. در بدترین شرایط اشکش جاری نمی شد. فقط یک بار گریه اش را دیدم ؛ وقتی امام را ازدست دادیم.
یادگاران، جلد 11 کتاب شهید صیاد، ص 41