فاطمه زهرا سلام الله علیها : 
ـ لِأَهلِ الکوفَةِ بَعدَ وَقَعَةِ کَربَلاءَ وما جَری عَلی أهلِ البَیتِ ـ : أمّا بَعدُ ، یا أهلَ الکوفَةِ ، یا أهلَ المَکرِ والغَدرِ والخُیَلاءِ ، إنّا أهلُ بَیتٍ ابتَلانَا اللّه ُ بِکُم ، وابتَلاکُم بِنا ، فَجَعَلَ بَلاءَنا حَسَنًا ، وجَعَلَ عِلمَهُ عِندَنا 
وفَهمَهُ لَدَینا ، فَنَحنُ عَیبَةُ عِلمِهِ ، ووِعاءُ فَهمِهِ وحِکمَتِهِ ، وحُجَّتُهُ فِی الأَرضِ فی بِلادِهِ لِعِبادِهِ ، أکرَمَنَا اللّه ُ بِکَرامَتِهِ ، وفَضَّلَنا بِنَبِیِّهِ صلی الله علیه و آله عَلی کَثیرٍ مِن خَلقِهِ تَفضیلاً 
پس از رویداد کربلا و آن چه بر اهل بیت گذشت به اهل کوفه چنین خطاب کرد: امّا بعد، ای کوفیان! ای اهل نیرنگ و خیانت و خودپسندی، ما خاندانی هستیم که خداوند ما را با شما آزمود و شما را با ما، پس آزمون ما را با توفیق قرین ساخت و علم خود را در میان ما قرار داد 
و فهمش را نزد ما نهاد. ما ظرف دانش و فهم و حکمت اوییم و حجّت اوییم در زمین در بلاد او برای بندگانش. خداوند ما را به سبب کرامت خود ارجمند داشته و به سبب پیامبرش ما را بر بسیاری از خلایقش نیک ترجیح داده است. 
الاحتجاج : 2 / 106 ، الملهوف : 195 ، مثیر الأحزان : 87 من دون «ووعاء فهمه ... لعباده» .

شعر خوانی شهید علمدار 

دریافت