قربانی کردن
بسم الله الرحمن الرحیم
خدا هر کس را میخواهد برای خودش از او می خواهد قربانی کند
از کسی میخواهد نفسش را قربانی کند
از دیگری پسرش
از دیگری کنار گذاشتن بت های سنگی
از کسی مالش را
اما
از او همه چیزش را گرفت و او تنها ندا سر داد الهی تقبل منا هذا القربان
تازه او این قربانی ها را اندک می شمارد
پ.ن:
سهم من باز هم از کربلا تنها خلاصه می شود در : صلی الله علیک یا ابا عبدالله
ازتون راهنمایی میخوام :: روز شمار میخوام بازم بذارم اما موندم برای شهادت حضرت علی بذارم یا نیمه شعبان ::
این پست قرار بود برای امام حسین باشد ولی بی بی ان را برای خود ثبت کرد
التماس دعا
- ۹۵/۰۲/۰۵
بید مجنون
بید مجنون
✅محبت✅
🌷از دیدگاه شهید بهشتی🌷
بعضیها خیال می کنند که آدم مسلمان آدم خشکی است، یعنی اصلا محبت بچه و فرزند سرش نمی شود. بچه را هم که دوست دارم فقط برای خاطر خدا دوست دارم وگرنه بچه ام را دوست ندارم! این هم انحراف است، این هم باز یک خدای خشک خیالی است. خدایی که ما می گوییم اینطور نیست. خدایی که می گوییم خدایی نیست که عشق به او و محبت به او ضد محبت به فرزند است. نه جانم! محبت سالم متعادل به فرزندت خودش تجلی عشق به خداست. محبت سالم به همسرت، مرد به زن، زن به مرد، این خودش متعالی کننده است. این خودش یعنی کار قربهً الی ا.. و عشق به خدا. محبت به خویشاوند، محبت به انسان دیگر، محبت به مظلوم، عاطفه نسبت به مظلوم.
انسان مسلمان وقتی مظلومی رنج می برد عاطفه انسانی اش جریحه دار می شود و این نشانه آن است که این انسان خدایی است،نه اینکه من اگر مظلومی رنج ببرد ناراحت نمی شوم اما چون خدا گفته است ظلم بد است ناراحت می شوم! این اصلا وارونه است! و لذا شما در شرح حال انسان نمونه اسلام بعد از پیغمبر اکرم (ص)، یعنی علی علیه السّلام، همین را می خوانید: علی که در میدان جنگ از کشتن صدها نفر هم باک نداشت، از دیدن این که از پای پیرزنی، یا از گوش یتیمی چیزی می ربایند و یا حتی یک انسان مسیحی که در پرتو اسلام زندگی می کند به حقش تجاوز شود رنجیده می شد و اشک در چشمهایش می آمد. یعنی چه؟ یعنی عاطفه اش جریحه دار می شد نه اینکه عاطفه اش جریحه دار نمی شد اما به خاطر خدا ناراحت می شد! این خدا جدا از آدمیت نیست. همین که در این موقع عاطفه اش جریحه دار می شود یعنی تربیت الهی دارد. فقط اینها نباید بت شود.
متعادل را معنا می کنم: فرزندت را دوست داری؟ دوست داشته باش، باید هم دوست داشته باشی، اما فرزندت برایت بت نشود. چه وقت بچه بت می شود؟ وقتی که به خاطر دوستی و تأمین وسایل رفاه فرزندت مال مردم بی نوای دیگر را چپاول کنی. این می شود بت شدن فرزند برای شما. وقتی که بخاطر دوستی فرزندت همان نماز زنده خودت (نه این نماز تشریفاتی خشک تحمیلی) را نخوانی، به خاطر فرزندت از یاد حق به معنای گسترده عالی اش غافل بمانی، این فرزند برایت بت شده است. وقتی بخاطر تامین وسایلی که خوشایند همسرت باشد از ادای حقوق دیگران غفلت کنی، این همسر می شود بت. بنابراین علاقه و مهر پدر و فرزندی، زن و شوهری، پدر و مادری، مادر دوستی، پدر دوستی، قوم و خویش دوستی، رفیق دوستی طبیعی است. (آدم رفقایش را دوست می دارد. مگر می شود آدم با رفقایش و با دیگران یکی شود و بگوید من چون جهانگرا، جهان وطن و جهاندوست هستم دیگر رفیقم را دوست ندارم. شکی نیست که آدم وقتی با دونفر بیشتر انس داشت طبیعتا آنها را بیشتر دوست دارد.) لذا می بینید صله ارحام، صله اصدقا، همه جزو کارهای قربهً الی ا.. می آید.
کتاب حق و باطل از دیدگاه قرآن
ما شیعه ها
bent jobail
به ما بپیوندید
ارسال آخرین و تازه ترین مطالب سایت در باکس ایمیل شما
