«امیه» پسر «سعد» از قبیله «طی» است. او از بزرگان اصحاب امیرمؤمنان علیه‌السلام است. او از زمره رزم‌آوران بود و در کوفه اقامت داشت. او در شب هشتم محرم در کربلا به امام حسین علیه‌السلام و یارانش پیوست.امیه نیز چون بسیاری از یاران امام علیه‌السلام قبل از ظهر روز عاشورا به فوز شهادت نائل گشت.
روز شمار مذهبی
شهدای شاخص
آخرین مطالب
خلاصه آمار
«قاسم» پسر «بشر الازدی» است. او مردی شجاع و از شیعیان کوفه بوده است. او همراه لشکر «ابن‌سعد» از کوفه به کربلا حرکت کرد. قاسم بن حبیب هنگامی که ظلم امویان و مظلومیت حضرت اباعبدالله الحسین علیه‌السلام را مشاهده کرد به امام و یاران آن حضرت پیوست .قاسم پس از جنگ با دشمن پیش از ظهر روز عاشورا به مقام شهادت نائل آمد. برخی گفته‌اند او در حمله نخستین در پیش روی امام به شهادت رسیده است. شیخ طوسی رحمه الله او را از اصحاب امام حسین علیه‌السلام دانسته است
«جناده» فرزند «کعب انصاری» است. او با اهل و عیال خود و فرزندش «عمرو» در مکه معظمه به خدمت امام حسین علیه‌السلام رسید و تا روز عاشورا در رکاب آن حضرت باقی ماند. در زیارت «ناحیه مقدسه» آمده است: «السلام علی جنادة بن کعب الانصاری الخزرجی».«جناده» از جمله شهدایی است که پیش از ظهر روز عاشورا به درجه رفیع شهادت نائل آمده است. او هنگام تاختن به سوی دشمن این رجز را ترنم می‌کرد:«انا جنادة و انا بن الحارث لست بخوار و لا بناکث‌عن بیعتی حتی یرثنی وارثی الیوم ثاری فی الصعید ماکث .من جناده پسر حارثم، نه ضعیفم و نه پیمان‌شکن. بر بیعت خود ثابت رأی هستیم تا به وارث خود این عهد را ارث نهم، در حالی که امروز اعضای بدنم در این زمین شکسته خواهد شد». او سرانجام در روز عاشورا، و در حمله نخستین به شهادت رسید
رافع فرزند «عبدالله» و «غلام مسلم ازدی» است. ایشان همراه مولای خود مسلم به امام حسین علیه‌السلام پیوست و بعد از او به مقام شهادت نائل آمد. «مامقانی» گفته شهادت ایشان پس از مسلم در حال مبارزه، بعد از نماز ظهر اتفاق افتاده است.
«زهیر» از قبیله «ازد» فرزند «سلیم» از سعادتمندانی است که در شب عاشورا به خیمه‌گاه حسینی علیه‌السلام چهره سایید و به یاران امام پیوست. این بزرگمرد هنگامی که همه بر جنگ با اباعبدالله هم‌قسم شده‌اند، خود را به اصحاب امام رسانید و به آنها ملحق شد. او در روز عاشورا و در اولین حمله به شهادت رسید و او با ریختن خون خود دین محمدی را زنده کرد.
«مسلم» فرزند «کثیر» از قبیله «ازد» و از مردان کوفه است. گفته‌اند او از یاران (تابعین) امام علی علیه‌السلام بود و در رکاب آن حضرت، در یکی از جنگ‌ها زخمی به پای او رسیده و آسیب دیده بود. تاریخ‌نویسان گفته‌اند «مسلم بن کثیر» برای یاری حضرت اباعبدالله الحسین خود را از کوفه به کربلا رسانید؛ اما در مدخل کربلا دستگیر شد و به شهادت رسید. ابن‌شهر آشوب بر این باور است که مسلم در حمله نخستین به شهادت رسیده است. در زیارت ناحیه آمده: «السلام علی مسلم بن کثیر الازدی؛ سلام بر مسلم بن کثیر ازدی» شیخ طوسی رضی الله عنه مسلم بن کثیر را از یاران حضرت اباعبدالله الحسین به شمار آورده است.
فرزندان و نوادگان این بزرگمرد، همه از شیعیان و دوستداران اهل بیت علیهم‌السلام شناخته شده‌اند. از جمله آنها «عبدالله بن عامر بن سلیمان بن صالح بن وهب بن عمار» است که از علما و راویان حدیث امامیه است. او دارای آثار و نوشته‌هایی چند، همچون کتاب «قضایا امیرالمؤمنین علیه‌السلام» بوده پدر بزرگوارش از امام هشتم حضرت حضرت علی بن موسی الرضا علیه‌السلام حدیث نقل نموده است. در این کتاب او از پدرش «ابوالجعد احمد بن عامر» و «شیخ نجاشی» رجالی بزرگ شیعه، روایت نقل کرده است. از «عبدالله بن احمد» نقل شده است که گفت:«پدرم «احمد» در سال 157 ولادت یافته و او حضرت علی بن موسی الرضا علیه‌السلام را در سال 194 هجری ملاقات کرده است؛ در حالی که شهادت آن حضرت روز سه شنبه، 18 جمادی الاول، سال 202 در طوسی رخ داد است، بنده حضرت ابوالحسن ابومحمد علی بن موسی علیهم‌السلام را خود نیز ملاقات کرده‌ام. پدرم مؤذن و امام بزرگوار حضرت جواد الائمه و امام هشتم علیهم‌السلام نیز بوده است. سروی گفته است «عمار» فرزند «حسان بن شریح الطائی» در حمله نخستین، جان خود را در راه حمایت از دین فدا کرد.
«عمار» فرزند «حسان بن شریح» از قبیله «طی» و از شیعیان پاکباخته و عاشق ولایت و شجاع است او برای درک امام، ایشان را از مکه تا کربلا همراهی کرده است. پدر عمار، «حسان» از یاران امام علی علیه‌السلام بوده است که در رکاب آن عدل‌گستر نام‌آور در جنگ جمل شرکت کرده و در جنگ صفین شهید شده است.
«عبدالرحمن» فرزند «مسعود بن حجاج» است. او نیز چون پدر از شیعیان شناخته شده‌ی کوفه بوده است. «عبدالرحمن» نیز مردی شجاع بود که همراه پدر با لشکر ابن‌سعد از کوفه خارج شد و در فرصتی مناسب خود را به امام رسانید، او تا روز عاشورا در خدمت امام بود. عبدالرحمن همچون پدرش در روز عاشورا به فوز شهادت نائل آمده است.
«مسعود» از شیعیان بنام بود. در کتب از او به شجاعت و رزم‌آوری یاد شده است. او به همراه ابن‌سعد از کوفه خارج شد تا این که در ایام مداهنه (که هنوز جنگ برپا نشده و امام در حال گفت و گو با دشمن بود) فرصت یافت و خود را به سپاه امام رسانید. طبق سخن ابن‌شهر آشوب، مسعود در حمله نخستین به مقام شهادت نائل آمده است.
به ما بپیوندید
ارسال آخرین و تازه ترین مطالب سایت در باکس ایمیل شما
