مادر از دید امام محمد باقر و امام صادق علیه السلام:
امام محمدباقر(ع):
امام باقر(ع) به جابر روایت کردند که: «... چون قیامت شود، جبرئیل ندا میدهد: خدیجه دختر خویلد کجاست؟ مریم دختر عمران، آسیه دختر مزاحم، ام کلثوم خواهر موسی کجایند؟ آنان از جای بر میخیزند... ای اهل محشر! امروز من کرامت را برای محمد و علی و حسن و حسین و فاطمه(ع) قرار دادم. سرها را پایین بیاندازید و چشم ها را فرو ببندید، چون فاطمه میخواهد به بهشت برود. سپس جبرئیل ناقهای بهشتی میآورد و آن حضرت را به بهشت میبرد و لیکن ایشان وقتی نزدیک بهشت میرسد درنگ میکند.
خداوند میفرماید: درنگ شما برای چیست؟ فاطمه میگوید: پروردگارا! دوست دارم در چنین روزی مقامم شناخته شود. خداوند میفرماید: ای دختر حبیبم! برگرد و نظر افکن و هرکس را که دوستی تو یا دوستی یکی از فرزندان تو در دلش باشد، او را گرفته و وارد بهشت کن.»
در ادامه امام باقر(ع) میفرماید: «به خدا سوگند! ای جابر در آن روز فاطمه شیعیان و دوستانش را همانند پرنده ای که دانه خوب را از دانه بد جدا میکند، از بین جمعیت جدا میکند.»
امام جعفر صادق(ع):
مرحوم مجلسی در ضمن روایتی از امام صادق(ع) نقل میکند: «فاطمه، صدیقه کبری است. محور حرکت انسان های گذشته، معرفت و شناخت حضرت فاطمه بوده است.»
سید هاشم بحرانی روایت دیگری از امام صادق(ع) نقل میکند که: «نبوت هیچ پیامبری تکمیل نشد مگر این که به فضیلت آن حضرت اقرار نموده، محبت او را دارا باشد.»
امام صادق(ع) در ذیل آیه شریفه«اناانزلناه فی لیلةالقدر»؛ میفرماید: منظور از«لیلة» فاطمه و منظور از«قدر» خداوند است. هرکس فاطمه را آن گونه که سزاوار است، بشناسد، «لیلةالقدر» را درک کرده است.»
پ.ن: خانم حرف من نیست حرف خیلی از بچه های امروزی است
شیعه نیستم ولی خدا میداند برای حسینت اشکی میریزم و او را دوست دارم مرا هم نجات بده
