مادر از دید امام محمد باقر و امام صادق علیه السلام:

امام محمدباقر(ع):

امام باقر(ع) به جابر روایت کردند که: «... چون قیامت ‏شود، جبرئیل ندا می‏دهد: خدیجه دختر خویلد کجاست؟ مریم دختر عمران، آسیه دختر مزاحم، ام کلثوم خواهر موسی کجایند؟ آنان از جای بر می‏خیزند... ای اهل محشر! امروز من کرامت را برای محمد و علی و حسن و حسین و فاطمه(ع) قرار دادم. سرها را پایین بیاندازید و چشم ها را فرو ببندید، چون فاطمه می‏خواهد به بهشت‏ برود. سپس جبرئیل ناقه‏ای بهشتی می‏آورد و آن حضرت را به بهشت می‏برد و لیکن ایشان وقتی نزدیک بهشت می‏رسد درنگ می‏کند.

خداوند می‏فرماید: درنگ شما برای چیست؟ فاطمه می‏گوید: پروردگارا! دوست دارم در چنین روزی مقامم شناخته شود. خداوند می‏فرماید: ای دختر حبیبم! برگرد و نظر افکن و هرکس را که دوستی تو یا دوستی یکی از فرزندان تو در دلش باشد، او را گرفته و وارد بهشت کن.»

در ادامه امام باقر(ع) می‏فرماید: «به خدا سوگند! ای جابر در آن روز فاطمه شیعیان و دوستانش را همانند پرنده‏ ای که دانه خوب را از دانه بد جدا می‏کند، از بین جمعیت جدا می‏کند.» 

امام جعفر صادق(ع):

مرحوم مجلسی در ضمن روایتی از امام صادق(ع) نقل می‏کند: «فاطمه، صدیقه کبری است. محور حرکت انسان های گذشته، معرفت و شناخت ‏حضرت فاطمه بوده است.»

 سید هاشم بحرانی روایت دیگری از امام صادق(ع) نقل می‏کند که: «نبوت هیچ پیامبری تکمیل نشد مگر این که به فضیلت آن حضرت اقرار نموده، محبت او را دارا باشد.»

امام صادق(ع) در ذیل آیه شریفه«اناانزلناه فی‏ لیلة‏القدر»؛ می‏فرماید: منظور از«لیلة‏» فاطمه و منظور از«قدر» خداوند است. هرکس فاطمه را آن گونه که سزاوار است، بشناسد، «لیلة‏القدر» را درک کرده است.» 

پ.ن: خانم حرف من نیست حرف خیلی از بچه های امروزی است

شیعه نیستم ولی خدا میداند برای حسینت اشکی میریزم و او را دوست دارم مرا هم نجات بده