یاران امام حسین : ابوالشعثاء کندی

«ابوالشعثاء» نام او «یزید» فرزند «زیاد بن مهاصر» و از قبیله «کنده» و از «بنی‌بهدله» بوده است. او در بدو امر، از سپاه «ابن‌سعد» بود، ولی هنگامی که مشاهده کرد فرماندهان لشکر یزید شرایط امام را نپذیرفتند، حقیقت را درک کرد و به یاران امام حسین علیه‌السلام پیوست. او تیرانداز ماهری بود، چنان که گاه در کنار امام علیه‌السلام به زانو می‌نشست و در کنار امام صد تیر پی در پی را نشانه می‌رفت و تنها پنج تیر به هدف نمی‌نشست. حضرت در حق او این گونه دعا فرمود: «اللهم سدد رمیته، و اجعل ثوابه الجنة ؛ خدایا! پرتاب او را محکم و پابرجا و ثواب آن را بهشت قرار ده».هر تیری که او نشانه می‌رفت، این شعر را می‌خواند:«انا ابن بهدله فرسان العرجله؛ .منهم پسر بهدله؛ شجاع پیاده‌نظام».هنگامی که تیرهایش پایان یافت، از جای برخاست و گفت: می‌دانم که پنج نفر از آنها را کشته‌ام. سپس به سوی دشمن حمله‌ور شد و نه نفر از آنها را کشت. او در حال رزم این اشعار را می‌خواند:«انا یزید و ابی‌مهاصر اشجع من لیث بغیل خادریارب انی للحسین ناصر لابن سعد تارک و هاجر؛ .من یزیدم و پدرم مهاصر است، از شیر غران و حیران شجاع‌ترم؛ای پروردگارم، من یاور حسینم، ابن‌سعد را رها کرده‌ام».او این اشعار ا می‌خواند تا این که به درجه رفیع شهادت نائل گشت.