یاران امام حسین : حجاج بن زید بدر سعدی تمیمی بصری

«حجاج» پسر «بدر» و اهل «بصره» و از «بنی‌سعد» است. سید داوودی نقل کرده است: امام حسین علیه‌السلام به منذر بن جارود عبدی، یزید بن مسعود نهشلی، احنف بن قیس و دیگران از رؤسای پنج‌گانه و اشراف نامه نوشتند، که هر کدام به گونه‌ای با آن برخورد کردند. احنف امام را به صبر دعوت و امیدوار کرد، اما پیام‌آور امام را به ابن‌زیاد تحویل داد که او را کشتند. اما مسعود قوم خود، بنی‌تمیم، بنی‌حنظله، بنی‌سعد و بنی‌عامر را جمع کرد و خطبه‌ای بر آنها خواند. سپس نامه‌ای به امام حسین علیه‌السلام نوشته و توسط حجاج بن بدر سعدی آن را به سوی امام ارسال داشت. او نامه «مسعود بن عمرو» را از بصره به خدمت امام آورد و تا آخر راه همراه امام باقی ماند. وقتی حضرت اباعبدالله الحسین علیه‌السلام نامه را دریافت کردند، پس از مطالعه فرمود: «ما لک! آمنک الله من الخوف، و اعزک و ارواک یوم العطش الاکبر  ؛ تو را چه می‌شود! خداوند تو را از ترس ایمن دارد و عزتت عنایت کند و روز تشنگی بزرگ سیرابت کند».تاریخ‌نگاران گفته‌اند، حجاج در حمله نخستین پیش از ظهر به شهادت رسیده است. در زیارت «ناحیه مقدسه» مورد سلام و درود امام علیه‌السلام قرار گرفته است: «السلام علی حجاج بن بدر السعدی ؛ سلام بر حجاج پسر بدر سعدی».