نام او «محمد» یا «عبدالله» بوده است. «محمد» از دیگر فرزندان امام علی علیهالسلام است. کنیهاش «ابوبکر» و نام مادرش «لیلی» دختر «مسعود بن خالد بن مالک» است.ابوبکر به سوی میدان روی آورد و دلاورانه جنگید، در حالی که این اشعار حماسی را میخواند:«شیخی علی ذوالفخار الاطول من هاشم الصدق الکریم المفضلهذا حسین بن النبی المرسل عنه نحامی بالحسام المصقلتفدیه نفسی من اخی مبجل؛ پیشوای من علی، صاحب فخر آن والامردی است که از تبار هاشم، راستگو، بزرگوار و دارای فضیلت است؛این حسین، پسر پیامبر فرستاده خداست که از او با شمشیر صیقل دادهشدهای حمایت میکنم؛جانم را فدای برادری میکنم که عظمتش موجب وقار من شده است».«ابوبکر» در رکاب امام حسین علیهالسلام علیهالسلام به شهادت رسید. قاتل او «زجر بن بدر جحفی» بوده است. در مقتل ابوالفرج اصفهانی آمده است: بدن او در نهری کوچک یافت شده، در حالی که مشخص نبود قاتل او چه کسی است. و نیز گفته شده که قاتل او مردی از همدان بوده است. .فرزندان بلافصل علی علیهالسلام را که در کربلا حضور داشتهاند، شش نفر دانستهاند که همه به شهادت رسیدهاند. سلیمان بن قته در رثای آن عزیزان گفت: «ستة کلهم لصلب علی قد اصیبوا و سبعة لعقیل؛.از صلب حضرت مولی علی علیهالسلام شش نفر به شهادت رسیدند و هفت نفر از نسل عقیل به شهادت رسیدهاند».آنان عبارتاند از:»1. اباعبدالله الحسین علیهالسلام، 2. ابوالفضل العباس علیهالسلام، 3. عبدالله، 4. عثمان، 5. جعفر، 6. ابوبکر».