«عبدالله» پسر «بشر» پسر «ربیعة بن عمرو» از شجاعان نام‌آور عرب بوده است. پدر عبدالله نیز از رزم‌آوران بوده است. عبدالله از جمله کسانی بود که همراه لشکر ابن‌سعد خارج شد، ولی سرانجام از یاران امام حسین علیه‌السلام گشت. عبدالله پیش از ظهر عاشورا به فوز شهادت رسید.
روز شمار مذهبی
شهدای شاخص
آخرین مطالب
خلاصه آمار
زهیر پسر بشر است که در کربلا حضور یافت و در حمله نخستین به فوز شهادت نائل آمده است. در زیارت رجبیه این گونه آمده است: «السلام علی زهیر بن البشر؛ سلام بر زهیر پسر بشر (بشیر).
«امیه» پسر «سعد» از قبیله «طی» است. او از بزرگان اصحاب امیرمؤمنان علیه‌السلام است. او از زمره رزم‌آوران بود و در کوفه اقامت داشت. او در شب هشتم محرم در کربلا به امام حسین علیه‌السلام و یارانش پیوست.امیه نیز چون بسیاری از یاران امام علیه‌السلام قبل از ظهر روز عاشورا به فوز شهادت نائل گشت.
«جوین» پسر «مالک» از قبیله «قیس بن ثعلبة»بود. او که از شیعیان بود با قبیله خود برای جنگ با امام حسین علیه‌السلام خارج شده بود؛ ولی وقتی ابن‌سعد شروط امام را نپذیرفت، با عده‌ای شبانه به اردوگاه حسینی ملحق شد. ابن‌شهر آشوب شهادت جوین را در حمله نخستین دانسته است. بنابراین او پیش از ظهر عاشورا به مقام شهادت رسیده است. .درسی که می‌توان گرفت: بی‌شک عده‌ای بر مبنای جهالت وارد معرکه‌ای می‌شوند؛ اما شهادت در انتخاب راه صحیح پس از شناخت آن کاری بس دشوار و شیوه رادمردان است جوین یکی از آن رادمردان بود.
«جناده» فرزند «کعب انصاری» است. او با اهل و عیال خود و فرزندش «عمرو» در مکه معظمه به خدمت امام حسین علیه‌السلام رسید و تا روز عاشورا در رکاب آن حضرت باقی ماند. در زیارت «ناحیه مقدسه» آمده است: «السلام علی جنادة بن کعب الانصاری الخزرجی».«جناده» از جمله شهدایی است که پیش از ظهر روز عاشورا به درجه رفیع شهادت نائل آمده است. او هنگام تاختن به سوی دشمن این رجز را ترنم می‌کرد:«انا جنادة و انا بن الحارث لست بخوار و لا بناکث‌عن بیعتی حتی یرثنی وارثی الیوم ثاری فی الصعید ماکث .من جناده پسر حارثم، نه ضعیفم و نه پیمان‌شکن. بر بیعت خود ثابت رأی هستیم تا به وارث خود این عهد را ارث نهم، در حالی که امروز اعضای بدنم در این زمین شکسته خواهد شد». او سرانجام در روز عاشورا، و در حمله نخستین به شهادت رسید
«جندب» پسر «حجر بن عدی کندی خولانی» است. شیخ طوسی وی را از اصحاب امام حسین علیه‌السلام دانسته است. «حجر» پدر «جندب» از یاران و اصحاب امام علی علیه‌السلام بود که معاویه او را به سبب حمایت بی‌دریغش از مولا علی علیه‌السلام کشت و در محلی بنام «مرج عذرا» در شام مدفون است. جناب «جندب» خود از بزرگان شیعه بوده است. .به نقل از «ابن‌عساکر» او نیز امیر دو قبیله بزرگ «بنی‌کنده» و «ازد» بوده است. .جندب قبل از اینکه حر به سپاه امام علیه‌السلام برخورد کند به سپاه حضرت ملحق شده بود و تا کربلا امام را همراهی کرد و سرانجام در روز عاشورا به شهادت رسید.
رافع فرزند «عبدالله» و «غلام مسلم ازدی» است. ایشان همراه مولای خود مسلم به امام حسین علیه‌السلام پیوست و بعد از او به مقام شهادت نائل آمد. «مامقانی» گفته شهادت ایشان پس از مسلم در حال مبارزه، بعد از نماز ظهر اتفاق افتاده است.
«زهیر» از قبیله «ازد» فرزند «سلیم» از سعادتمندانی است که در شب عاشورا به خیمه‌گاه حسینی علیه‌السلام چهره سایید و به یاران امام پیوست. این بزرگمرد هنگامی که همه بر جنگ با اباعبدالله هم‌قسم شده‌اند، خود را به اصحاب امام رسانید و به آنها ملحق شد. او در روز عاشورا و در اولین حمله به شهادت رسید و او با ریختن خون خود دین محمدی را زنده کرد.
«عمار» فرزند «حسان بن شریح» از قبیله «طی» و از شیعیان پاکباخته و عاشق ولایت و شجاع است او برای درک امام، ایشان را از مکه تا کربلا همراهی کرده است. پدر عمار، «حسان» از یاران امام علی علیه‌السلام بوده است که در رکاب آن عدل‌گستر نام‌آور در جنگ جمل شرکت کرده و در جنگ صفین شهید شده است.
«عبدالرحمن» فرزند «مسعود بن حجاج» است. او نیز چون پدر از شیعیان شناخته شده‌ی کوفه بوده است. «عبدالرحمن» نیز مردی شجاع بود که همراه پدر با لشکر ابن‌سعد از کوفه خارج شد و در فرصتی مناسب خود را به امام رسانید، او تا روز عاشورا در خدمت امام بود. عبدالرحمن هم‌چون پدرش در روز عاشورا به فوز شهادت نائل آمده است.
«جابر» پسر «حجاج» غلام عامر پسر «نهشل» از قبیله «تمیم» است. جابر مردی شجاع و رزم‌آور بود. صاحب ابصار العین می‌گوید: «جابر با حضرت اباعبدالله الحسین در کربلا حضور یافت و در برابر امام علیه‌السلام به شهادت رسید».
عمار پسر «ابی‌سلامة بن عبدالله بن عمران راس بن دالان» است. فرزندان دالان همگی از تیره «همدان» بوده‌اند. .سماوی از «کلبی» و «ابن‌حجر» نقل کرده که ابوسلامه و عمار هر دو از صحابه بوده‌اند و پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله را رؤیت کرده بودند. «ابوجعفر طبری» گزارش کرده: عمار بن ابی‌سلامه از اصحاب امام علی علیه‌السلام و مجاهدین در برابر امام در جنگ‌های سه‌گانه (صفین، جمل نهروان) بوده است. گفت و گوی او با امام، هنگامی که امام علیه‌السلام از ذی قار به سوی بصره حرکت می‌فرمود، چنین است: «یا امیرالمؤمنین، اذا قدمت علیهم فماذا تصنع؟ فقال: ادعوهم الی الله و طاعته. فان ابوا قاتلتهم، فقال ابوسلامه: اذن لن یغلبوا داعی الله؛ ای امیرمؤمنان، وقتی که (به اهل بصره) فرود آمدید چه می‌کنید؟ آن حضرت فرمود: آنها را به سوی خداوند و اطاعت او دعوت می‌کنم. پس اگر سرپیچیدند با آنها می‌جنگیم. ابوسلامه گفت: در این هنگام است که آنها به دعوت‌کننده به سوی خداوند غلبه نخواهند کرد».«ابن‌حجر» گفته است، که عمار در کربلا در خدمت امام حسین علیه‌السلام بود و همراه با آن حضرت با دشمن جنگید تا به شهادت رسید، صاحب مناقب شهادت او را در حمله نخستین دانسته است. او همراه عده‌ای از یاران به شهادت رسید.
«حلاس»برادر نعمان و فرزند «عمرو راسبی» است. او چون برادرش اهل کوفه و از یاران امیرمؤمنان علیه‌السلام بوده است. گویند او از مأموران انتظامی امام علی علیه‌السلام در کوفه نیز بوده است. شیخ طوسی وی را از اصحاب امام حسین علیه‌السلام دانسته است. صاحب ابصار العین گزارش کرده که ایشان چون برادرش به همراهی سپاه ابن‌سعد از کوفه به کربلا وارد شد و وقتی عدم پذیرش شروط امام را توسط ابن‌سعد دید، شبانه رو به امام علیه‌السلام حرکت کرد و در راه امام به شهادت رسید. سروی شهادت او را در حمله نخستین دانسته است.
«نعمان» فرزند «عمرو راسبی» و از قبیله «بجیلة» بوده است. ایشان از اهالی کوفه و از اصحاب و یاران حضرت علی علیه‌السلام بوده است. صاحب حدائق گوید: جناب «نعمان» همراه با لشکر عمر سعد از کوفه به کربلا آمد. وقتی ابن‌سعد شروط امام حسین علیه‌السلام را رد کرد، شبانه به امام پیوست. او پیوسته در خدمت امام بود تا این که به فوز شهادت نائل آمد. ابن‌شهر آشوب شهادت او را در حمله نخستین دانسته است.
«حباب» پسر عامر پسر کعب از بنی‌تمیم است. ابن‌شهر آشوب او را «حباب بن حارث» دانسته است. او از شیعیان اهل کوفه بود که با مسلم بن عقیل بیعت کرد. پس از این که مسلم را مردم تنها گذاشتند، حباب از کوفه خارج شد و در بین راه امام را ملاقات کرد و به او پیوست.حباب پس از ملحق شدن به امام، پیوسته با آن حضرت بود تا در کربلا در برابر امام به شهادت رسید. سروی شهادت او را در حمله نخستین دانسته است.
«سیف» پسر «مالک عبدی» از شیعیان بصره است. ابن‌شهر آشوب نام او را «سیف بن مالک نمری» ضبط کرده است. سیف از کسانی بود که در خانه ماریه با جمع شیعیان حضور می‌یافت و همراه یزید بن ثبیط و به دعوت او، خود را به امام رسانید و از ابطح تا کربلا همراه امام بود.
ابن‌شهر آشوب شهادت او را در حمله نخستین دانسته است؛ اما سماوی شهادت او را بعد از نماز ظهر دانشته و گفته است که وی به خدمت امام شرفیاب شد و اذن جهاد گرفت و به شهادت رسید. .
سالم غلام جناب «عامر بن مسلم» بود که پس از دعوت «یزید بن ثبیط» در بصره همراه مولای خود به امام پیوست و تا کربلا آن حضرت را همراهی کرد. . شهادت سالم به ادعای ابن‌شهر آشوب، «سالم» در حمله نخستین به شهادت رسید.
جناب «یزید بن ثبیط» از شیعیان و از اصحاب «ابی‌الاسود» بود. او مردی شریف در بین قوم خویش بوده است.
ابوجعفر طبری گزارش کرده: ماریه دختر «منقذ عبدی»، خود شیعه بود و برای احیای تشیع سعی بلیغ داشت. منزل او محل انس شیعیان بود. و در آن محل احادیث اهل بیت علیهم‌السلام بیان می‌شد. به ابن‌زیاد خبر رسیده بود که امام حسین علیه‌السلام روی به عراق نهاده و اهل عراق با امام نامه‌هایی رد و بدل کرده‌اند. او به استاندار خود دستور داد که دیدبان‌هایی بگمارد تا راه را ببندند.
«حارث» از شجاعان و اهل عبادت به شمار می‌رفت. در کتب جنگ‌آوران از او یاد شده است.او به یاری ابن‌سعد آمده بود. اما وقتی دید که ابن‌سعد کلام امام علیه‌السلام را رد کرد، به حضرت اباعبدالله الحسین علیه‌السلام تمایل یافت و در رکاب حضرتش به مقام شهادت دست یافت
«زاهر» مردی شجاع، اهل تجربه و رزم‌آوری مشهور بود. شیخ طوسی رضی الله عنه و دیگران گفته‌اند: محمد بن سنان الزاهری که از حضرت امام هشتم علیه‌السلام و امام جواد الائمه علیه‌السلام روایت نقل کرده و در سال 220 هجری رحلت فرموده از نوادگان این یاور حسین علیه‌السلام است. او از محبان شناخته شده اهل بیت علیهم‌السلام بود. تاریخ‌نگاران نگاشته‌اند که وقتی عمرو بن حمق بر علیه زیاد قیام کرد، همراه او زاهر به پا خواست. او در گفتار و رفتار عمر را همراهی کرد. وقتی که معاویه عمرو را دستگیر کرد، زاهر را نیز تعقیب نمود. عمرو به شهادت رسید، ولی زاهر فراری شد، تا این که در سال 60 هجری زاهر به حج مشرف شد و در آن سفر با حضرت اباعبدالله الحسین علیه‌السلام ملاقات کرد. پس از آن همراه امام شد و تا کربلا با او بود. سروی می‌گوید که زاهر در حمله نخستین به مقام شهادت فائز شد.
به ما بپیوندید
ارسال آخرین و تازه ترین مطالب سایت در باکس ایمیل شما
