دربی پایتخت

بسم الله الرحمن الرحیم

 

دربی خوبی بود خیلی خوب ... نزدیک دو ساعت از تلویزیون بهترین بازی سال در کشورمون برگزار شد

 

قبل از شروع بازی : 

*پیرمردی با عصا نزدیک ورزشگاه آزادی می شود جوان ها میگویند ابی یا قرمز 

می ماند چه جوابی بدهد او از روستا آمده بود 

*جوان ها با شور شوق شروع به کرکری خواندن یکی برای این تیم ان یکی برای تیم دیگر

*پیرمردی انطرفتر در حال خواندن نماز است تازه از راه رسیده است 

*جوان ها در ورزشگاه در حال خوردن تنقلات و مسخره کردن پیرمرد

*پیرمرد شروع به مناجات میکند و اشک میریزد

*جوان ها او را نگاه میکنند

حین بازی:

 

*جوانی با بغل دستیش دعوایش شده کار به ناسزا می رسد

*پیرمرد می رود جدا کند که او را هل میدهند و او به زمین میخورد

*جوان ها ...

*پیرمرد زیر لب نوای سر میدهد تنها میشود فهمید لبانش دارد چیزی میگوید

*پیرمرد به پهنای صورت اشک میریزد

بازی تمام میشود بدون داشتن عرق به تیم ها بازی خوبی بود

پیرمرد ما هم ورزشگاه را ترک میکند

 

بعد از بازی در اتوبوس:

پیرمرد در حالی که دلش یاد گذشته ها را کرده گفته بود الان که تهران هستم سری به وعده گاه دوستان خود میروم انجا که همه باهم جمع بودیم انجا بود که همگی باهم با شور شوق عجیب ان مداحی معروف را میخواندیم 

امروز در انجا من غرق افکار ان روز ها بودم واقعا ان روز ها رفتند و دیگر تکرار نمی شوند

پ.ن: 

خیلی طولانی بود ببخشید این پست ساخته ذهن خودم بود فقط بخاطر این نوشتم این پست رو چون اخلاق در ورزش جای نداره و... و تا ابد شرمنده خون شهدا هستیم