بسم الله الرحمن الرحیم 
 
مولــــــایم !

از کوی و برزن ها میگذری ، شهر به شهر می روی و چون مروارید های اشک ، گرد غم از رخسارت می شوید نجوا میکنی : خدایا بنده های خطاکارات را به حق من مهدی ببخش 

اما آقایــم در کجا باید دید رخسار زیبایت را ؟ به همه جا سر میزنم برای دیدارت ، قم ، جمکران، کربلـا و نجف ، حرم امامان ، مسجد کوفه ، مسجد سهله ، مدینه ، قبرستان بقیع ، و حرم پیامبر و هنگام احرام در مکه با خود میگوییم:

«لیت شعری این استقرت بک النوی بل ای ارض تقلک او ثری ابرضوی او غیرها ام ذی طوی »^*

و ادامه دارد ...

پ.ن: 

ای کاش میدانستم در کجا اقامت کرده ای ، در کدام سرزمین ماوی داری ، در زمین رضوی یا جز آن یا در دیار طوی 

...

دلنوشته احرام در خانه خدا ان شا الله ادامه دارد ...

التماس دعا