خدا مرا در راه نزدیک شدن به خود قرار داده و با نعمت خود دوستى و محبتش را به من آشکار نموده است.
براى دعوت به مجلس بخشش خود و انس گرفتن با مناجات خود گرامیترین مخلوقات در نزد خود و محبوبترین بندگانش را فرستاده است.
و براى گرامیداشت من به یک نعمت اکتفا ننموده و نعمتهاى دیگر را از من سلب نکرده بلکه پیوسته نعمتى را بر نعمت دیگر اضافه نموده تا این که با فرستادن فرشتهاى در هر شب براى دعوت من، مرا محترم داشته است. ولى من جواب خوبیهاى او را با بدى داده و برخورد زشتى با او داشته ام، بر چیزهایى که موجب خشم او مىشده حریص بوده و با سرعت کارهایى را که دور از رضایت او بوده انجام داده و براى بدست آوردن خوشنودى او سرعت نگرفته ام.
از روزى اندک او خشمگین بوده و در حالى که مشغول گناه بودم پاداش نیکوکاران را از خدا خواسته، انتظار رحمت و نعمتهاى بزرگ را از او داشته و خود را از مجازات ایمن مىدانستم.
انا للّه و انا إلیه راجعون چه مصیبت بزرگى که مجازات آن نیز بزرگ است واى از رسوایى، کم حیایى و بىوفایى چرا در حضور او گناهان کبیره را انجام دادم، در حالى که آن را از کوچکترین آفریدگان او پنهان مىکردم و چرا در حالى که همراه من بود ملاحظه او را نکردم. او بدیها و گناهانم را پوشانید ولى احترام این پوشش را نگه نداشتم. آه از سیه روزى من در لحظه ورود بر او با چه رویى با او دیدار کنم با چه زبانى با او نجوا کنم در حالى که پیمانها و سوگندها را بعد از محکم نمودن آنها شکستم
پ.ن:
فرازی از وصیت میرزا جواد آقا ملکی تبریزی تنها گوشه ای از وصیتش من را برای همیشه از این فکر بیرون می آورد که چه کردم و چه میخواهم
خدایا مرا به همین ماه ببخش
حجم: 2.08 مگابایت
عنوان : بنده من تنهات گذاشتن | آیت الله مجتهدی
توضیحات: ذکـــر صلوات فرامـــوش نشود
