«عائذ» پسر «مجمع بن عبدالله عائذی» است. او همراه پدرش «مجمع» با جمعی از دوستداران، پس از شهادت «قیس بن مسهر» به دست ابن‌زیاد، از کوفه به کربلا هجرت کردند و در «عذیب الهجانات» به امام ملحق شدند. تاریخ‌نگاران تنها از چهار هم‌سفر نام برده‌اند که آنها عبارت‌اند از: «عمرو بن خالد، جناده، مجمع و پسرش عائذ» اما از «واضح» غلام «حرث»، «سعد» غلام «عمرو بن خالد» یاد نکرده‌اند، چنان که از «طرماح» راهنمای آنها یاد نکرده‌اند. عائذ بن مجمع پس از پیوستن به جمع یاران حسین علیه‌السلام در خدمت امام بود تا این که در روز عاشورا به مقام شهادت نائل آمد.
روز شمار مذهبی
شهدای شاخص
آخرین مطالب
خلاصه آمار
«حجاج»
پسر «بدر» و اهل «بصره» و از «بنی‌سعد» است. سید داوودی نقل کرده است: امام حسین
علیه‌السلام به منذر بن جارود عبدی، یزید بن مسعود نهشلی، احنف بن قیس و دیگران از
رؤسای پنج‌گانه و اشراف نامه نوشتند، که هر کدام به گونه‌ای با آن برخورد کردند.
احنف امام را به صبر دعوت و امیدوار کرد، اما پیام‌آور امام را به ابن‌زیاد تحویل
داد که او را کشتند. اما مسعود قوم خود، بنی‌تمیم، بنی‌حنظله، بنی‌سعد و بنی‌عامر
را جمع کرد و خطبه‌ای بر آنها خواند. سپس نامه‌ای به امام حسین علیه‌السلام نوشته
و توسط حجاج بن بدر سعدی آن را به سوی امام ارسال داشت. او نامه «مسعود بن عمرو»
را از بصره به خدمت امام آورد و تا آخر راه همراه امام باقی ماند. وقتی حضرت
اباعبدالله الحسین علیه‌السلام نامه را دریافت کردند، پس از مطالعه فرمود: «ما لک!
آمنک الله من الخوف، و اعزک و ارواک یوم العطش الاکبر ؛ تو را چه می‌شود! خداوند تو را از ترس ایمن
دارد و عزتت عنایت کند و روز تشنگی بزرگ سیرابت کند».تاریخ‌نگاران گفته‌اند، حجاج
در حمله نخستین پیش از ظهر به شهادت رسیده است. در زیارت «ناحیه مقدسه» مورد سلام
و درود امام علیه‌السلام قرار گرفته است: «السلام علی حجاج بن بدر السعدی ؛ سلام
بر حجاج پسر بدر سعدی».
«بشر» پسر «عمرو» پسر احدوث و از مردم «حضرموت» و از قبیله کنده بوده است. او از نیکان و یاران حضرت امام علی علیه‌السلام است. دلاوری فرزندان او در نبردها زبانزد است. بشر در ایامی که هنوز امام حسین علیه‌السلام با یاران یزید در حال گفت‌وگو بودند، به امام حسین علیه‌السلام پیوست. «سید داودی» نقل کرده: روز عاشورا فرارسید و جنگ آغاز شد. در همان حال به بشر خبر رسید که پسرت عمر در مرز ری به اسارت گرفته شد. او در پاسخ گفت: به حساب خداوند می‌گذارم. من دوست ندارم که او اسیر شود و من بعد از او زنده باشم. خبر این جریان به امام حسین علیه‌السلام رسید. حضرت به او فرمودند: «رحمک الله انت فی حل من بیعتی، فاذهب و اعمل فی فکاک ابنک؛ خدای تعالی تو را رحمت کند، تو از بیعت با من آزادی، پس برو و در آزادی پسرت کوشش کن» بشر عرض کرد: «اکلتنی السباع حیا ان انا فارقتک یا اباعبدالله؛ ای اباعبدالله! درندگان مرا زنده زنده بخورند، اگر از شما جدا شوم» پس امام فرمود: «اینها را به پسرت محمد بده (محمد نیز پدر را در کربلا همراهی می‌کرد) این لباس‌های بردی است که می‌تواند در آزادی برادرش از آن کمک گیرد». امام به او پنج لباس دادند که قیمت آنها هزار دینار می‌شد. درسی که می‌توان گرفت: معرفت ویژه بشر در کربلا به امام و هدف او باعث شد تحت تأثیر عواطف پدری قرار نگیرد.بشر در کربلا پیش از ظهر عاشورا به مقام رفیع شهادت نائل آمده است. در زیارت ناحیه مقدسه آمده، «السلام علی بشر بن عمرو الحضرمی» درود بر بشر پسر عمرو حضرمی».
«عبدالله» پسر «بشر» پسر «ربیعة بن عمرو» از شجاعان نام‌آور عرب بوده است. پدر عبدالله نیز از رزم‌آوران بوده است. عبدالله از جمله کسانی بود که همراه لشکر ابن‌سعد خارج شد، ولی سرانجام از یاران امام حسین علیه‌السلام گشت. عبدالله پیش از ظهر عاشورا به فوز شهادت رسید.
زهیر پسر بشر است که در کربلا حضور یافت و در حمله نخستین به فوز شهادت نائل آمده است. در زیارت رجبیه این گونه آمده است: «السلام علی زهیر بن البشر؛ سلام بر زهیر پسر بشر (بشیر).
«جوین» پسر «مالک» از قبیله «قیس بن ثعلبة»بود. او که از شیعیان بود با قبیله خود برای جنگ با امام حسین علیه‌السلام خارج شده بود؛ ولی وقتی ابن‌سعد شروط امام را نپذیرفت، با عده‌ای شبانه به اردوگاه حسینی ملحق شد. ابن‌شهر آشوب شهادت جوین را در حمله نخستین دانسته است. بنابراین او پیش از ظهر عاشورا به مقام شهادت رسیده است. .درسی که می‌توان گرفت: بی‌شک عده‌ای بر مبنای جهالت وارد معرکه‌ای می‌شوند؛ اما شهادت در انتخاب راه صحیح پس از شناخت آن کاری بس دشوار و شیوه رادمردان است جوین یکی از آن رادمردان بود.
«قاسم» پسر «بشر الازدی» است. او مردی شجاع و از شیعیان کوفه بوده است. او همراه لشکر «ابن‌سعد» از کوفه به کربلا حرکت کرد. قاسم بن حبیب هنگامی که ظلم امویان و مظلومیت حضرت اباعبدالله الحسین علیه‌السلام را مشاهده کرد به امام و یاران آن حضرت پیوست .قاسم پس از جنگ با دشمن پیش از ظهر روز عاشورا به مقام شهادت نائل آمد. برخی گفته‌اند او در حمله نخستین در پیش روی امام به شهادت رسیده است. شیخ طوسی رحمه الله او را از اصحاب امام حسین علیه‌السلام دانسته است
«جندب» پسر «حجر بن عدی کندی خولانی» است. شیخ طوسی وی را از اصحاب امام حسین علیه‌السلام دانسته است. «حجر» پدر «جندب» از یاران و اصحاب امام علی علیه‌السلام بود که معاویه او را به سبب حمایت بی‌دریغش از مولا علی علیه‌السلام کشت و در محلی بنام «مرج عذرا» در شام مدفون است. جناب «جندب» خود از بزرگان شیعه بوده است. .به نقل از «ابن‌عساکر» او نیز امیر دو قبیله بزرگ «بنی‌کنده» و «ازد» بوده است. .جندب قبل از اینکه حر به سپاه امام علیه‌السلام برخورد کند به سپاه حضرت ملحق شده بود و تا کربلا امام را همراهی کرد و سرانجام در روز عاشورا به شهادت رسید.
رافع فرزند «عبدالله» و «غلام مسلم ازدی» است. ایشان همراه مولای خود مسلم به امام حسین علیه‌السلام پیوست و بعد از او به مقام شهادت نائل آمد. «مامقانی» گفته شهادت ایشان پس از مسلم در حال مبارزه، بعد از نماز ظهر اتفاق افتاده است.
«زهیر» از قبیله «ازد» فرزند «سلیم» از سعادتمندانی است که در شب عاشورا به خیمه‌گاه حسینی علیه‌السلام چهره سایید و به یاران امام پیوست. این بزرگمرد هنگامی که همه بر جنگ با اباعبدالله هم‌قسم شده‌اند، خود را به اصحاب امام رسانید و به آنها ملحق شد. او در روز عاشورا و در اولین حمله به شهادت رسید و او با ریختن خون خود دین محمدی را زنده کرد.
«مسلم» فرزند «کثیر» از قبیله «ازد» و از مردان کوفه است. گفته‌اند او از یاران (تابعین) امام علی علیه‌السلام بود و در رکاب آن حضرت، در یکی از جنگ‌ها زخمی به پای او رسیده و آسیب دیده بود. تاریخ‌نویسان گفته‌اند «مسلم بن کثیر» برای یاری حضرت اباعبدالله الحسین خود را از کوفه به کربلا رسانید؛ اما در مدخل کربلا دستگیر شد و به شهادت رسید. ابن‌شهر آشوب بر این باور است که مسلم در حمله نخستین به شهادت رسیده است. در زیارت ناحیه آمده: «السلام علی مسلم بن کثیر الازدی؛ سلام بر مسلم بن کثیر ازدی» شیخ طوسی رضی الله عنه مسلم بن کثیر را از یاران حضرت اباعبدالله الحسین به شمار آورده است.
«عمر» را نیز «عمرو» نامیده‌اند، او مردی شجاع و رزم‌آور بود. او با ابن‌سعد از کوفه خارج شد و سپس با عده‌ای به سپاه امام ملحق شد.سماوی به نقل از سروی گوید: عمرو در حمله نخستین به فوز شهادت نائل شد.
فرزندان و نوادگان این بزرگمرد، همه از شیعیان و دوستداران اهل بیت علیهم‌السلام شناخته شده‌اند. از جمله آنها «عبدالله بن عامر بن سلیمان بن صالح بن وهب بن عمار» است که از علما و راویان حدیث امامیه است. او دارای آثار و نوشته‌هایی چند، همچون کتاب «قضایا امیرالمؤمنین علیه‌السلام» بوده پدر بزرگوارش از امام هشتم حضرت حضرت علی بن موسی الرضا علیه‌السلام حدیث نقل نموده است. در این کتاب او از پدرش «ابوالجعد احمد بن عامر» و «شیخ نجاشی» رجالی بزرگ شیعه، روایت نقل کرده است. از «عبدالله بن احمد» نقل شده است که گفت:«پدرم «احمد» در سال 157 ولادت یافته و او حضرت علی بن موسی الرضا علیه‌السلام را در سال 194 هجری ملاقات کرده است؛ در حالی که شهادت آن حضرت روز سه شنبه، 18 جمادی الاول، سال 202 در طوسی رخ داد است، بنده حضرت ابوالحسن ابومحمد علی بن موسی علیهم‌السلام را خود نیز ملاقات کرده‌ام. پدرم مؤذن و امام بزرگوار حضرت جواد الائمه و امام هشتم علیهم‌السلام نیز بوده است. سروی گفته است «عمار» فرزند «حسان بن شریح الطائی» در حمله نخستین، جان خود را در راه حمایت از دین فدا کرد.
«عمار» فرزند «حسان بن شریح» از قبیله «طی» و از شیعیان پاکباخته و عاشق ولایت و شجاع است او برای درک امام، ایشان را از مکه تا کربلا همراهی کرده است. پدر عمار، «حسان» از یاران امام علی علیه‌السلام بوده است که در رکاب آن عدل‌گستر نام‌آور در جنگ جمل شرکت کرده و در جنگ صفین شهید شده است.
«ادهم» پسر «امیه» از شیعیان بصره بوده است. در «وسیلة الدارین»، او از اصحاب رسول خدا صلی الله علیه و آله که از آن بزرگوار نقل حدیث کرده دانسته شده است. او در اجتماع شیعیان منزل «ماریه» حضور داشته است. او به دعوت و همراهی «یزید بن ثبیط» خود را از بصره در ابطح به سالار شهیدان رسانید و تا کربلا همراه امام بود. صاحب حدائق گفته است که او با حسین علیه‌السلام کشته شد. اما دیگران نقل کرده‌اند که در حمله نخستین با عده‌ای از یاران امام به شهادت نائل آمده است
«عبدالله» برادر «عبیدالله» است. آنها از فرزندان «یزید بن ثبیط» و از شیعیان اهل بصره بوده‌اند.بنابر نقل سروی، عبدالله در حمله نخستین به فوز شهادت نائل آمده است.
«عبیدالله» فرزند «یزید بن ثبیط» اهل بصره و از شیعیان است. عبیدالله با برادرانش مجموعا ده برادر بوده‌اند که از این تعداد عبدالله و عبیدالله همراه پدرشان از بصره به ابطح و سپس از ابطح تا کربلا آمده‌اند بر مبنای گزارش صاحب مناقب و طبری عبیدالله در حمله نخستین شهید شده است.
«جبله» پسر «علی» است. او از شجاعان اهل کوفه بوده است. بیشتر وقایع‌نگاران نگاشته‌اند که جبله با حضرت مسلم در کوفه در بدو امر قیام کرد و ایشان را همراهی نمود. سپس به سوی امام حسین علیه‌السلام حرکت کرد. صاحب حدائق گفته است که جبله همراه امام حسین علیه‌السلام در کربلا شهید شده است. اما درباره هنگام شهادت او، ابن‌شهر آشوب گفته او در حمله نخستین به فوز شهادت نائل آمده است.
«عبدالرحمن» فرزند «مسعود بن حجاج» است. او نیز چون پدر از شیعیان شناخته شده‌ی کوفه بوده است. «عبدالرحمن» نیز مردی شجاع بود که همراه پدر با لشکر ابن‌سعد از کوفه خارج شد و در فرصتی مناسب خود را به امام رسانید، او تا روز عاشورا در خدمت امام بود. عبدالرحمن همچون پدرش در روز عاشورا به فوز شهادت نائل آمده است.
«مسعود» از شیعیان بنام بود. در کتب از او به شجاعت و رزم‌آوری یاد شده است. او به همراه ابن‌سعد از کوفه خارج شد تا این که در ایام مداهنه (که هنوز جنگ برپا نشده و امام در حال گفت و گو با دشمن بود) فرصت یافت و خود را به سپاه امام رسانید. طبق سخن ابن‌شهر آشوب، مسعود در حمله نخستین به مقام شهادت نائل آمده است.
به ما بپیوندید
ارسال آخرین و تازه ترین مطالب سایت در باکس ایمیل شما
